ΕΥ ΖΗΝ…δυο λέξεις, ένας όρος, μια έννοια. Μια έννοια  πολύπλευρη που όμως αποκτά όλο και περισσότερες διαστάσεις και αποτελεί  ζητούμενο τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε συλλογικό. Σε οποιαδήποτε εποχή, χωρίς εξαιρέσεις.

Οι πρώτοι άνθρωποι που μας δίδαξαν και μας αποκάλυψαν το Ευ Ζην, δεν είναι άλλοι από τους αρχαίους ημών προγόνους. Και το έκαναν με μεγάλη επιτυχία, βασιλική τολμώ να πω και θα αποκαλύψω. Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο ξακουστός στρατηλάτης σε όλο τον κόσμο, υποστήριζε ότι, στην οικογένειά του όφειλε το Ζην, αλλά στον δάσκαλό του, που δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τον μεγάλο φιλόσοφο Αριστοτέλη, όφειλε το ΕΥ ΖΗΝ! Αυτό ήταν επιθυμία του πατέρα του, του Φιλίππου, βασιλιά της Μακεδονίας. Και έτσι έγινε, και πέτυχε! Αυτό αποκαλύπτει η ιστορία με τις επιτυχίες και τα δρώμενα του Αλέξανδρου κατά την διάρκεια της σύντομης ζωή του, αφού έκανε πράξη όλα αυτά που διδάχτηκε. Τολμώ να αναρωτηθώ, πόσα ακόμα θα είχε καταφέρει, αν ζούσε λίγα ακόμη χρόνια. Ας τα αφήσω όμως αυτά στην μοίρα και στον Θεό ή .. στους Θεούς καλύτερα.

Για τους αρχαίους Έλληνες, το ΕΥ ΖΗΝ αποτελούσε ύψιστο αγαθό και μεταφραζόταν ως η τέχνη να ζει κανείς καλά, με ευδαιμονία, ενώ σαν βασική προϋπόθεση είχε, την επίτευξη της σωματικής αλλά και της ψυχικής υγείας του ανθρώπου και οδηγούσε στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής του, σε κάθε τομέα, φτάνοντάς τον σε κατάσταση ευτυχίας. Ο Αριστοτέλης, σύμφωνα με την δική του φιλοσοφική θέση, θεωρεί ότι ευδαιμονία είναι η ψυχική κατάσταση που έρχεται σε συμφωνία με την τελειότερη αρετή, η οποία βρίσκεται τόσο σε πρόθεση όσο και σε πράξη. Η πράξη όμως απαιτεί πολλά μέσα και συχνά, μπορεί όλα αυτά να είναι εμπόδια. Σε συμφωνία των αρχαίων φιλοσόφων, η ευδαιμονία και η καλοσύνη είναι ιδιότητες απόλυτα ταυτισμένες και ο κάθε άνθρωπος ενδιαφέρεται για την προσωπική του ευτυχία. Για τον  Αριστοτέλη όμως ,η αγάπη για τον εαυτό μας μπορεί να είναι τόσο καλή όσο και κακή. Καθένας μας οφείλει να κάνει πράξεις που θα είναι εποικοδομητικές  τόσο για το ατομικό του συμφέρον, όσο και του κοινωνικού συνόλου.

Στην εποχή μας, το ευ ζην έχει άμεση σχέση με τον τρόπο ζωής και τις προσωπικές επιλογές. Έχει να κάνει με το πώς αξιολογεί κάποιος την ζωή του στον εκάστοτε τομέα αυτής και την γενική προσέγγιση των προσωπικών βιωμάτων του ατόμου, που περιλαμβάνει συναισθηματικές αντιδράσεις καθώς και την αξιολόγηση της αυτοεικόνας του. Είναι εύκολο να ερμηνευτεί από πολλούς, με διαφορετικούς τρόπους, όπως για παράδειγμα να ανάγεται σε ένα ακριβό αυτοκίνητο ή ένα πολυτελές σπίτι, ίσως και ένα εξοχικό, τελευταίας τεχνολογίας ηλεκτρονικές συσκευές και ακριβά ρούχα. Η δε έλλειψη αυτών, μπορεί να θεωρείται, φτώχεια. Είναι τελικά όμως αυτό το ζητούμενο ευ ζην ? Αναμφισβήτητα οι πρόγονοι μας, μας χάραξαν τον δρόμο και μας άφησαν κληρονομιά μεγάλη ώστε να μπορέσουμε να βρούμε τα πατήματα μας με επιτυχία.

Αν το σκεφτεί κανείς σφαιρικά και απροκάλυπτα, θα δει καθαρά ότι το ευ ζην προχωράει παραπέρα από τα υλικά αγαθά και τις ανέσεις που προβάλλονται στην εποχή μας. Και όσο δύσκολο και αν φαίνεται, εμείς οι ίδιοι, ο καθένας για τον εαυτό του, μπορεί να ορίσει τον τρόπο που θέλει να ζει και την ποιότητα της ζωή του. Το δικό μας ευ ζην βρίσκεται και πρέπει να βρίσκεται στην εσωτερική μας γαλήνη, στην αλλαγή τρόπου σκέψης, στον ορισμό στόχων, στο να κάνουμε καλύτερες επιλογές. Και όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν, εκπαιδεύοντας τον εαυτό μας να σκέφτεται θετικά, να αποδεχτούμε την προσωπικότητά μας και να μας αγαπήσουμε. Η επιτυχία και η προσωπική ανάπτυξη είναι εκεί μπροστά μας, περιμένουν να τις αρπάξουμε και να τις ανάγουμε σε πολυεργαλεία προσωπικής επιτυχίας, εσωτερικής γαλήνης, ευδαιμονίας, με κοινωνικό αντίκτυπο και συλλογική σημασία.