Ήρθε ο Σεπτέμβρης. και έφερε την δροσιά μαζί του. Κάθε χρόνο με χαλάει απίστευτα το τέλος του καλοκαιριού. Δεν θέλω με τίποτα να τελειώσει. Φέτος όμως είναι διαφορετικά, αναζητώ τις σταγόνες της βροχής και σκέφτομαι πόσο λυτρωτικά θα πέσουν στο χώμα . Εχω κάπου μέσα μου το συναίσθημα του εξαγνισμού που φέρνει το νερό, πόσο μάλλον η βροχή.

Το φετινό καλοκαίρι δεν μου έφερε την ξεγνοιασιά και την χαλάρωση που με λαχτάρα προσδοκούσα μετά από μήνες εγκλεισμού και στέρησης λόγω κορονοϊού. Είμαι σίγουρη πως ισχύει για πολλούς. Η πύρινη κόλαση που ξέσπασε σαν βροχή λάβας σε αρκετές περιοχές με αποκορύφωση την Βόρεια Έυβοια, κατακαίοντας συνολικά 1.000.000 στρέμματα βλάστησης, χιλιάδες ζώα και περιουσίες, ήταν η φωτιά που έκαψε την ψυχή μου.

Πώς να ησυχάσω βλέποντας τις φλόγες να καταπίνουν παρθένα δάση και χωριά… Και αυτά που δεν έβλεπα ήταν χειρότερος εφιάλτης. Η ανησυχία και ο πόνος δεν είναι δικά μου προνόμια, πολλοί συνάνθρωποί μου, άγνωστοι αλλά και γνωστοί και φίλοι, υποφέρουν και θα υποφέρουν για μήνες ίσως και για χρόνια από την ανυπολόγιστη καταστροφή. Κάποιοι έχασαν την περιουσία τους, άλλοι το σπίτι τους, κάποιοι άλλοι έχασαν τα πάντα! Κάποιοι τυχεροί μέσα στην ατυχία τους , η φωτιά τους προσπέρασε με μικρές ζημιές. Όλοι χάσαμε τον φυσικό πλούτο μας. Τα λόγια δεν μπορούν να ανακουφίσουν αυτούς τους ανθρώπους,  είναι φτωχά μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής και του πόνου τους.

Η Αυστραλία δέχτηκε μεγάλο πλήγμα πυρκαγιών τους τελευταίους μήνες. Υπάρχουν κάποιοι ιθαγενείς στην χώρα οι οποίοι ζουν μέσα στα δάση. Αυτοί οι άνθρωποι λένε ότι η φύση θρηνεί μετά από την φωτιά. Και υποστηρίζουν ότι η φωτιά δεν βλάπτει τα δάση και την γη. Τα δάση όχι απλώς θα ξαναγεννηθούν λένε, αλλά θα αναγεννηθούν. Είδα ένα βίντεο με τα δάση της χώρας λίγους μήνες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές. Οι εικόνες είναι συγκλονιστικές και με ελπιδοφορά μηνύματα για την βλάστηση αλλά και τα ζώα. Βλέπεις την ζωή να ξεπηδάει μέσα από τα καμμένα, κυριολεκτικά μέσα από τα καρβουνιασμένα δέντρα. Και πάνω στα μαυρισμένα κλαδιά των δέντρων να κάθονται και να κελαυδούν πουλιά! Νομίζεις πως είναι ψεύτικες εικόνες. Ή τελικά πιστεύεις στο θαύμα της φύσης!

Οι ιθαγενείς της Αυστραλίας  κυκλοφορούν ξυπόλητοι, αφουγκραζόμενοι την γη. Έχουν πάνω τους το χώμα μυρίζοντας τις νότες της , μιλάνε με τα πουλιά και με τα χέρια ανοιχτά όπως παραδοσιακά γνωρίζουν, υμνούν την μητέρα φύση. Ψέλνουν ύμνους και την ευχαριστούν για ό,τι μας προσφέρει. Με τα χέρια ανοιχτά προς τον ουρανό και τα μάτια κλειστά, προσεύχονται ώστε όλα να ξεπεραστούν με την δύναμη και την σοφία της. Σίγουρα μοιάζουν πρωτόγονοι στις σημερινές κοινωνίες, αλλά έχουν σεβασμό στη φύση, σε κάθε μορφή ζωής, και μπορούν να “διαβάσουν” τα σημάδια που στέλνει η μητέρα φύση. Είναι ένα τελετουργικό που γαληνεύει την ψυχή μου και σίγουρα με κερδίζει. Νιώθω σιγουριά ότι ξέρουν τί κάνουν και η ελπίδα μου πως όλα θα πάνε καλύτερα, ξεθαρρεύει δειλά. Πολύ δειλά αλλά ναι.

Και κάπου εδώ, έρχεται η επιθυμία μου για βροχή. Να εξαγνίσει , να αναζωογονήσει, να αναγεννήσει, να ζωντανέψει, να μεγαλώσει, να ξεπλύνει, να φυτέψει, να δροσίσει , να μαλακώσει, να καθαρίσει , να γαληνέψει τις ψυχές μας, να σβήσει τα κάρβουνα που τις καίνε, όπως τους κορμούς των δέντρων, να συνδράμει με όποιον τρόπο για να αποκατασταθεί η ζημιά το συντομότερο. Το νερό είναι ζωή, είναι πλούτος, είναι αγάπη. Το νερό εξαγνίζει, βαφτίζει, αρχίζει!

Έλα βροχή μου έλα….σε έχουμε τόσο ανάγκη. Μόνο, να είσαι γλυκιά μαζί μας και όχι μανιώδης, όχι καταστροφική.Έλα γλυκά, δειλά, σοφά, …